Hürriyet Kasidesi [Namık Kemal]

Görüp ahkâm-ı asrı münharif sıdk u selâmetten
Çekildik izzet ü ikbâl ile bâb-ı hükûmetten

Usanmaz kendini insan bilenler halka hizmetten
Mürüvvet-mend olan mazlûma el çekmez iânetten

Hakîr olduysa millet şânına noksan gelir sanma
Yere düşmekle cevher sâkıt olmaz kadr ü kıymetten

Vücûdun kim hamîr-i mâyesi hâk-i vatandandır
Ne gam râh-ı vatanda hâk olursa cevr ü mihnetten

Muîni zâlimin dünyâda erbâb-ı denâettir

Köpektir zevk alan sayyâd-ı bî-insâfa hizmetten

Hemen bir feyz-i bâki terk eder bir zevk-i fâniye

Hayâtın kadrini âli bilenler hüsn-i şöhretten

Nedendir halkta tûl-i hayâta bunca rağbetler

Nedir insâna bilmem menfaat hıfz-ı emânetten

Cihânda kendini her ferdden alçak görür ol kim

Utanmaz kendi nefsinden de âr eyler melâmetten

Felekten intikâm almak demektir ehl-i idrâke

Edip tezyîd-i gayret müstefîd olmak nedâmetten

Durup ahkâm-ı nusret ittihâd-ı kalb-i millette

Çıkar âsâr-ı rahmet ihtilâf-ı re'y-i ümmetten

Eder tedvîr-i âlem bir mekînin kuvve-i azmi

Cihân titrer sebât-ı pây-ı erbâb-ı metânetten

Kazâ her feyzini her lutfunu bir vakt için saklar

Fütûr etme sakın milletteki za'f u betâetten

Değildir şîr-i der-zencîre töhmet acz-i akdâmı

Felekte baht utansın bi-nasîb- erbâb-ı himmetten

Ziyâ dûr ise evc-i rif'atinden iztırârîdir

Hicâb etsin tabîat yerde kalmış kâbiliyetten

Biz ol nesl-i kerîm-i dûde-i Osmaniyânız kim
Muhammerdir serâpâ mâyemiz hûn-ı hamiyetten

Biz ol âl-i himem erbâb-ı cidd ü ictihâdız kim
Cihangîrâne bir devlet çıkardık bir aşiretten

Biz ol ulvî-nihâdânız ki meydân-ı hamiyette
Bize hâk-i mezâr ehven gelir hâk-i mezelletten

Ne gam pür âteş-i hevl olsa da gavgâ-yı hürriyet
Kaçar mı merd olan bir cân için meydân-ı gayretten

Kemend-i cân-güdâz-ı ejder-i kahr olsa cellâdın

Müreccahtır yine bin kerre zencîr-i esâretten

Felek her türlü esbâb-ı cefâsın toplasın gelsin

Dönersem kahbeyim millet yolunda bir azîmetten

Anılsın mesleğimde çektiğim cevr ü meşakkatler
Ki ednâ zevki a'lâdır vezâretten sadâretten

Vatan bir bî-vefâ nâzende-i tannâza dönmüş kim
Ayırmaz sâdıkân-ı aşkını âlâm-ı gurbetten

Müberrâyım recâ vü havfden indimde âlîdir
Vazîfem menfaatten hakkım agrâz-ı hükûmetten

Civânmerdân-ı milletle hazer gavgâdan ye bîdâd
Erir şemşîr-i zulmün âteş-i hûn-i hamiyetten

Ne mümkin zulm ile bîdâd ile imhâ-yı hürriyet
Çalış idrâki kaldır muktedirsen âdemiyetten

Gönülde cevher-i elmâsa benzer cevher-i gayret
Ezilmez şiddet-i tazyîkten te'sîr-i sıkletten

Ne efsunkâr imişsin âh ey dîdâr-ı hürriyyet

Esîr-i aşkın olduk gerçi kurtulduk esâretten

Senindir şimdi cezb-i kalbe kudret setr-i hüsn etme
Cemâlin tâ ebed dûr olmasın enzâr-ı ümmetten

Ne yâr-ı cân imişsin âh ey ümmîd-i istikbâl

Cihânı sensin âzad eyleyen bin ye's ü mihnetten

Senindir devr-i devlet hükmünü dünyâya infâz et

Hüdâ ikbâlini hıfzeylesin her türlü âfetten

Kilâb-ı zulme kaldı gezdiğin nâzende sahrâlar
Uyan ey yâreli şîr-i jeyân bu hâb-ı gafletten